Bijzonder vind ik het, dat je vanaf boven de hele stad kan zien.

Al van kleins af aan beklom ik ieder jaar een keer de Domtoren met mijn ouders om van bovenaf te zien hoe de stad steeds een klein beetje veranderde. Zeker nu verandert er natuurlijk heel veel in de stad, maar dat was ook toen ik klein was al zo. In het begin ging ik mee omhoog in de draagzak en toen ik groter werd beklom ik de toren natuurlijk zelf. Mijn gevoel bij de Domtoren begon daar dus al en is volgens mij in al die jaren niet echt veranderd. Bijzonder vind ik het, dat je vanaf boven de hele stad kan zien. Ook Nieuw Engeland, de wijk waar wij wonen. Dat we zo vaak de Domtoren beklommen was een idee van mijn ouders. Die komen alle twee niet uit Utrecht terwijl mijn broertje en ik hier zijn geboren. Mijn ouders vonden het daarom belangrijk dat wij een gevoel bij de stad kregen. 

Ik ben een skater, net zoals mijn vader vroeger. Toen ik klein was, bracht hij me op zijn skateboard naar de buitenschoolse opvang. En net zoals hij ooit, skate ik nu heel veel in mijn stad, zoals bij Skatepark Utrecht en de skatebaan in het Griftpark. Maar trainen doe ik drie keer per week in ’s Hertogenbosch en dus zijn we vaak op weg. Op de terugweg is het dan wel fijn als je de Domtoren al in de verte ziet. Dan weet je dat je bijna thuis bent. Ik heb op mijn kamer thuis nog oud een skateboard aan de muur hangen waar een vriend van me de Domtoren op het grip, dat is de stugge bovenkant, heeft geschilderd. Als we met het Utrechtse collectief van skaters dan ergens in het land of in het buitenland wedstrijden deden, hadden we allemaal zo’n skateboard met de Dom erop. Dan hoorde je echt bij elkaar!

Wat ik zelf niet zo goed meer weet, maar mijn vader wel is dat ik het heel bijzonder vond om vanaf de Domtoren te kijken naar de kunstobjecten die her en der verspreid in de stad te zien zijn en waren. Bijvoorbeeld de UFO op het dak van De Inktpot (een erfenis van de expositie Panorama 2000 uit 1999 – red.) en de theepot op Hoog Catharijne (onderdeel van de expositie Call of the Mall op Hoog Catharijne in 2013 – red.). Ik vind Utrecht een hele mooie en fijne stad om in te wonen en ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit ergens anders zal wonen. Maar misschien denk ik daar later anders over want zoals het nu gaat met skateboarden is het misschien ooit beter om ergens in het buitenland te wonen, Amerika bijvoorbeeld. Daarvan is voorlopig gelukkig nog geen sprake!
 

Keet Oldenbeuving alias SkateKeet (inmiddels 13 jaar) won september 2017 voor de tweede keer op rij het NK skateboarden in de categorie junioren meisjes en is tevens Europees kampioen onder de zestien. Begin 2018 won ze de Utrechtse Sportprijs in de categorie sporttalent. In 2015 ging de documentaire ‘SkateKeet’ van regisseur Edward Cook in première op filmfestival Cinekid. Vanuit Utrecht reist Keet met haar ouders heel Europa af om aan toernooien deel te nemen. Inmiddels is ze, als jongste Nederlander ooit, geselecteerd voor de nationale skateploeg die in 2020 goud moet halen op de Olympische Spelen in Tokio.