Dansen in de toren van de Dom

Als Bredaas pubermeisje word ik meteen verliefd op Utrecht en kom vaak liftend naar deze stad om mijn (studenten-) vrienden te bezoeken die hier vers op kamers zijn gaan wonen. Vooral de grachten en die machtige Dom maken een onvergetelijke indruk op mij. De sfeer, het tijdsbeeld wat nog steeds zichtbaar en tastbaar is, ontroert me. Het duurt nog vele jaren voordat ik eindelijk in deze mooie stad mag komen wonen.

Ik ben 40 en werk op 'het Boni', inmiddels 23 jaar geleden. Er wordt aan het einde van het schooljaar, het begin van de zomer, een Personeelsfeest gehouden en raad eens waar? In de Domtoren! Ik ben totaal verrast, want ik weet niet dat de toren ook als feestlocatie wordt gebruikt. Mijn eerste treden op de trappen van die Dom, ik wandel naar boven in mijn mooiste lange zomerjurk, die langs mijn blote benen dwarrelt. Ik voel me meteen al een echte Hofdame. Er is volop muziek, alleen maar leuke mensen, wijn en lekker eten en ik kan mijn geluk niet op. Dan gaat ook nog mijn mentor geheel onverwachts uit zijn dak op de dansvloer en hij danst alleen maar met mij, het is volop genieten. Op een gegeven moment leken we wel John Travolta en Olivia Newton John, de collega's wijken uit voor ons danstalent en we krijgen alle ruimte. Ik ben gelukkig en helemaal in mijn element.

Ik kijk op mijn horloge, schrik! Ik heb nog maar eventjes om de laatste bus te halen. Zonder afscheid te nemen laat ik mijn danspartner achter op de dansvloer en ren in volle vaart met mijn wapperende jurk en heet gedanste blote voeten de trappen van de Dom af. Zweet breekt me uit, met mijn sandaaltjes in de hand scheer ik door de nacht en de stad en haal nog nét op tijd de laatste bus. Zwetend en napuffend, maar ernstig nagenietend schuif ik op een bankje en reis vol prachtige herinneringen aan mijn allereerste dans in de Domtoren naar huis. Ik vergeet dit gevoel en deze sensatie nooit meer.